Ria van Middelaar runde samen met haar man een boerderij in de omgeving van Creil. Toen ze daar tien jaar geleden mee stopten, pakte Ria haar oude beroep weer op: ze werd weer kraamverzorgster. In februari twee jaar geleden ontdekte ze tijdens een kraam, bij haar nichtje nota bene, dat er iets niets in orde was. Onderzoek wees uit dat ze borstkanker had. In plaats van werken met heel veel plezier, volgde een zwaar jaar van onderzoek, kuren en chemo’s.
Gelukkig zijn de kuren goed aangeslagen. “Als je denkt dat het helemaal klaar is, kom je tot de ontdekking dat er toch veel veranderd is. Je wilt nog van alles, maar kunt dat lichamelijk nog niet.” Door artikelen in de Flevopost werd ze geattendeerd op het werk van het Toon Hermans Huis. Toch heeft het nog een poos geduurd voordat ze een inloopochtend bezocht. Lichamelijk is ze ’s ochtends gedwongen het rustig aan te doen, maar als het mogelijk is, is ze er.
“Het voorziet in een behoefte: je hebt contacten met lotgenoten en er heerst een gemoedelijke, gezellige sfeer.” Naast het inloophuis bezoekt ze ook graag de activiteiten die worden georganiseerd. Zo bezocht ze het afgelopen jaar de workshops koken en bloemschikken. “Het is leuk om samen iets te doen. En niets moet: als je moe wordt, kun je stoppen.” Graag zou ze weer naar de yogalessen willen, de eerste workshop die ze volgde bij het Toon Hermans Huis. “Yoga is geen zweverige bedoening.”
tekst: Henk ter Beest
foto: E3 Fotografie (Carolien)
redactie: Bodé Media
