Ervaringsverhalen over doorleven na kanker.
“Dankzij medische doorbraken leven steeds meer mensen langer door met kanker. Een mooie ontwikkeling, die tegelijkertijd grote uitdagingen met zich meebrengt voor deze ‘doorlevers’ en hun omgeving. Vanuit de psychologie is bekend dat leven met dergelijke onzekerheid vaak lastiger is dan leven met een slechte prognose.”
Het Helen Dowling Instituut (HDI) voor psychologische zorg bij kanker begeleidt deze groeiende groep doorlevers. Voor dit boek interviewden zij vijftien doorlevers – jong en oud, man en vrouw, die vanuit uiteenlopende achtergronden en situaties hun verhaal vertelden. De auteurs Danielle Hermans, zelf kanker overlever en Barbara Slagman hebben deze verhalen uitgewerkt in dit boek.
Veel doorlevers hebben behoefte aan het delen van ervaringen met lotgenoten. Zij willen weten hoe anderen dat doen; een waardevol leven leiden, ondanks alle verdriet, onzekerheid en angst. Met de soms verlammende vermoeidheid, lichamelijke achteruitgang en andere bijwerkingen van de medicatie. Het HDI ontwikkelde een groepstherapie ‘Acceptance and Commitment therapy’, waarin je kunt leren hoe je een waardevol leven kunt leiden ondanks (blijvende) lichamelijke en mentale klachten.
Een kleine impressie van uitspraken van enkele doorlevers:
Ik leef met het zwaard van Damocles boven mijn hoofd. Dat zwaard zorgt ervoor dat ik eigenlijk niet kan leven, niet zo voluit en onbevangen. Een jaar lang zat ik in de overleven modus. Toen ging de knop om en ben ik gaan doorleven, ook al werpt dit veel meer vragen op. Omdat het zo lang duurt, voelde ik me na een tijd buiten de maatschappij staan. Dan helpt het ontzettend als er mensen zijn, die nog iets van je verwachten.
Je hebt als kankerpatiënt de neiging om alles wat je voelt aan je ziekte toe te schrijven. Daar moest ik echt vanaf, want het maakte me ziek. Ik zat in een vicieuze cirkel, waarin ook mijn omgeving mij als ziek bleef behandelen. Zolang je wordt behandeld als zieke, blijf je in die rol steken. Daar ben ik uitgestapt en ben gaan doorleven.
Een van de dingen die ik geleerd heb, is dat ik mag mijmeren. Ik hoef niet steeds bezig te zijn. Gewoon in mijn stoel zitten en doelloos voor me uit staren – het mag. Durven toelaten dat er ook wel echt heel veel is gebeurd.
Als je weet dat je binnen een aantal maanden of jaren doodgaat, heb je – hoe vreemd het ook klinkt – iets om naar toe te leven, ook al is het de dood. Leven met ‘weten’ is makkelijker dan leven met ‘niet weten’. Je bent je er continu van bewust dat je je leven niet meer zeker bent. Je voelt je stuurloos, want hoe pak je de draad weer op bij zoveel onzekerheid over je toekomstperspectief.
Het klinkt misschien raar, maar ongeneeslijk ziek zijn heeft ook heel mooie kanten. Het is een waardevolle zoektocht om stil te staan bij wie ik ben, wat ik belangrijk vind. Ik heb geleerd dat ik kwetsbaar ben, maar ook oersterk. Een combinatie die me nog veel moois kan brengen. Ik geniet elke dag, leef bewust, heb ik in mezelf een kracht ontdekt die me helpt dealen met tegenslagen. Ik leer me uit te spreken en grenzen te stellen.
De motivatie van de doorlevers om met liefde mee te werken aan dit boek is om steun te geven aan andere doorlevers, want je bent niet alleen. Maar ook om partners, kinderen, ouders, vrienden, werkgevers en medische professionals te laten zien – en beter te laten begrijpen hoe lastig het is om door te leven met kanker. Van harte aanbevolen.
Corrie Sleebos
Doorlevers. Ervaringsverhalen over doorleven met kanker.
Danielle Hermans en Barbara Slagman
Uitg. Ambo/Anthos, Amsterdam. 2020
195 pagina’s
ISBN 978 90 263 5047 4
Dit boek ligt in het Toon Hermans Huis en mag uitgeleend worden. Vraag ernaar bij de gastvrouw.
