|
|
|
|
Voor Noordoostpolder, Urk en omstreken
|
|
|
|
Centrum voor leven met en na kanker
|
|
|
|
Nieuwsbrief januari 2022
|
|
|
|
|
|
In een werkgroep van 8 inloophuizen is in 2021 nagedacht over de naamgeving van alle 68 bij IPSO aangesloten inloophuizen. In de Algemene Leden Vergadering op 24 november 2021 is besloten dat ieder inloophuis onder eigen naam blijft werken, echter met een gezamenlijke ondertitel: Centrum voor leven met en na kanker. (zie de tekst boven de foto en ons logo hierboven)
|
|
De naam 'Inloophuis' wordt dus niet meer gebruikt, in het vervolg profileren wij ons als 'Centrum voor leven met en na kanker'.
|
|
|
|
Belangrijk bericht
Na goed overleg met onze gastvrouwen zijn we tot de beslissing gekomen om alle activiteiten en de wekelijkse inloop van het Toon Hermans Huis Emmeloord NIET van start te laten gaan.
De Omikron besmettingen lopen nog steeds op. We zouden het heel erg vinden als we elkaar besmetten.
|
|
Eind januari gaan we bekijken wat er mogelijk is.
|
Heb je behoefte aan een 1 op 1 gesprek? Neem contact met ons op.
|
|
|
|
|
Het nieuwe jaar 2022 is begonnen!
|
|
Namens het bestuur en onze vrijwilligers wensen wij u een hoopvol 2022 met lichtpuntjes!
|
Gelukkig gaat de maatschappij stapje-voor-stapje weer open. Daar zijn we wel aan toe. We willen zo graag onze deuren openen en onze gasten warm onthalen en hen de steun bieden die ze nodig hebben. We willen naar hen luisteren en hen in staat stellen hun ervaringen met anderen, die soms in een vergelijkbare situatie zitten, te delen. Want ook voor kanker geldt: ook al praat je er niet over, het gaat niet weg. Er over praten, oprechte aandacht en steun geven aan elkaar kan helpen om de fasen rond de ziekte beter te doorstaan. Hopelijk kunnen we dat als Toon Hermans Huis Emmeloord in 2022 weer volop doen!
|
|
Wat de omstandigheden ook zijn; het is belangrijk dat we verbinding met elkaar houden.
|
|
Graag sluit ik af met een gedichtje over hoop van Toon Hermans:
|
Geef elkander hoop,
dan gaat alles goed
Geef elkander hoop,
als je elkaar ontmoet
|
Niet met dure woorden,
een rede of een preek
Nee, zo maar bij de slager
of in de apotheek
|
Op een caféterrasje,
of in de bioscoop
Al is het nog zo vluchtig,
maar geef elkander hoop.
|
Warme groet,
Helga Brenninkmeijer
|
|
|
Even voorstellen
|
|
|
Gerda met man en kinderen. Haar steun en toeverlaten
|
|
Gerda ten Dam is in 1954 geboren in Marknesse. Ze is getrouwd met Wim en samen hebben ze drie kinderen en vier kleinkinderen. Gerda en Wim zijn inmiddels 46 jaar getrouwd en wonen sinds hun huwelijk aan de Espelerweg in Emmeloord.
|
Gerda heeft een arbeidzaam leven achter de rug. Begon bij het voormalige administratiecentrum van de Amrobank in Emmeloord. Haar werkzaamheden daar hielden op toen haar eerste kind werd geboren. Toen de kinderen wat groter werden, is ze weer gaan werken. Aanvankelijk deed ze wat landbouw-werkzaamheden, werd telefoniste/receptioniste bij het Arbeidsbureau, kreeg een baan bij Klik centrum vakopleiding in Lelystad en daarna bij het Openbaar Ministerie, toen nog gevestigd in Lelystad. Toen deze betrekking werd verplaatst naar Utrecht werd het voor Gerda te moeilijk om met het openbaar vervoer naar het werk te gaan. Door een goede regeling kon ze op 58-jarige leeftijd stoppen met werken. Ze werkt nu nog met veel plezier als oproepkracht bij de Flevomeerbibliotheek Emmeloord.
|
Spannende tijd
|
In 2011 ontdekte ze een hinderlijk plekje net boven haar knie. Ondanks dat haar huisarts het tot drie keer toe had aangestipt, werd de plek steeds groter. Een verwijzing naar de dermatoloog volgde. Die stelde de diagnose melanoomkanker en vond het noodzakelijk om de plek nog dezelfde dag te verwijderen. Het leek goed te gaan; de snijranden bleken schoon. Ze bleef wel onder controle. In 2015 openbaarde zich echter weer een nieuw bultje. Een scan toonde aan dat de melanoom was teruggekeerd. Er volgde een tweede operatie. Ze werd voor verdere behandeling en onderzoek doorgestuurd naar UMC in Groningen. Er kwamen steeds meer tumoren bij. Dat resulteerde in vijf operaties, maar de tumoren bleven terugkomen. Gerda heeft op een zeker moment zelfs amputatie overwogen, maar dit bleek niet mogelijk te zijn gezien de locatie van de plekken. In 2017 werd besloten tot een immuuntherapie, maar die had geen enkele uitwerking; het werd alleen maar erger. Geen mogelijkheden meer. De boodschap die ze kreeg was: ‘Je wordt niet meer beter’. Wim en de kinderen hebben haar door deze spannende tijd gesleept. ‘Mijn steun en toeverlaten.’
|
Toen ze de vraag kreeg of ze mee wilde doen aan een onderzoek van het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis, twijfelde ze geen moment. Het AVL was bezig met de zgn. TIL-studie. Ze stemde hiermee in en deed mee aan allerlei vooronderzoeken. Tot haar geluk werd ze ingeloot en begon ze op 12 december 2017 aan drie zware weken in het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis. Deze behandeling sloeg aan; alle tumoren waren verdwenen. Ze gebruikt geen medicijnen meer, maar blijft wel onder controle.
|
Toon Hermans Huis
|
Gerda had wel eens gehoord van het Toon Hermans Huis, maar steeds uitgesteld om een bezoek te brengen. Tot ze op een woensdagochtend de stoute schoenen aantrok. Ze ontmoette een leuke club mensen en had in de keuken een prima gesprek met Piet Talsma. Vanaf dat moment werd ze een geregelde bezoekster van de inloopochtenden op woensdag. Ook neemt ze graag deel aan een van de vele activiteiten. Wat ze vooral heel erg waardeerde, is dat ze tijdens de coronatijd regelmatig werd gebeld door een van de gastvrouwen.
|
|
|
Schakel tussen patiënt en ziekenhuis
|
Als je met kanker te maken krijgt, komt er veel op je af. De huisarts en de wijkverpleegkundige kunnen heel veel vragen beantwoorden. Ze denken met je mee, ook over praktische zaken.
|
Daarom heeft het Toon Hermans Huis Emmeloord huisarts Anja Korf en wijkverpleegkundige Gerda Jonker uitgenodigd hier op een informatie avond iets over te vertellen en vragen te beantwoorden.
|
Deze avond wordt gehouden op woensdag 16 maart a.s. en vindt plaats in de Flevomeerbibliotheek Emmeloord.
|
Toegang is gratis. De avond begint om 19.30 uur en is uiterlijk 21.30 uur afgelopen.
|
|
|
Boekbespreking
|
|
Ervaringsverhalen over doorleven na kanker.
“Dankzij medische doorbraken leven steeds meer mensen langer door met kanker. Een mooie ontwikkeling, die tegelijkertijd grote uitdagingen met zich meebrengt voor deze 'doorlevers' en hun omgeving. Vanuit de psychologie is bekend dat leven met dergelijke onzekerheid vaak lastiger is dan leven met een slechte prognose.”
|
Het Helen Dowling Instituut (HDI) voor psychologische zorg bij kanker begeleidt deze groeiende groep doorlevers. Voor dit boek interviewden zij vijftien doorlevers - jong en oud, man en vrouw, die vanuit uiteenlopende achtergronden en situaties hun verhaal vertelden. De auteurs Danielle Hermans, zelf kanker overlever en Barbara Slagman hebben deze verhalen uitgewerkt in dit boek.
|
Veel doorlevers hebben behoefte aan het delen van ervaringen met lotgenoten. Zij willen weten hoe anderen dat doen; een waardevol leven leiden, ondanks alle verdriet, onzekerheid en angst. Met de soms verlammende vermoeidheid, lichamelijke achteruitgang en andere bijwerkingen van de medicatie. Het HDI ontwikkelde een groepstherapie 'Acceptance and Commitment therapy', waarin je kunt leren hoe je een waardevol leven kunt leiden ondanks (blijvende) lichamelijke en mentale klachten.
|
Een kleine impressie van uitspraken van enkele doorlevers:
Ik leef met het zwaard van Damocles boven mijn hoofd. Dat zwaard zorgt ervoor dat ik eigenlijk niet kan leven, niet zo voluit en onbevangen. Een jaar lang zat ik in de overleven modus. Toen ging de knop om en ben ik gaan doorleven, ook al werpt dit veel meer vragen op. Omdat het zo lang duurt, voelde ik me na een tijd buiten de maatschappij staan. Dan helpt het ontzettend als er mensen zijn, die nog iets van je verwachten.
|
|
Je hebt als kankerpatiënt de neiging om alles wat je voelt aan je ziekte toe te schrijven. Daar moest ik echt vanaf, want het maakte me ziek. Ik zat in een vicieuze cirkel, waarin ook mijn omgeving mij als ziek bleef behandelen. Zolang je wordt behandeld als zieke, blijf je in die rol steken. Daar ben ik uitgestapt en ben gaan doorleven.
|
|
Een van de dingen die ik geleerd heb, is dat ik mag mijmeren. Ik hoef niet steeds bezig te zijn. Gewoon in mijn stoel zitten en doelloos voor me uit staren – het mag. Durven toelaten dat er ook wel echt heel veel is gebeurd.
|
|
Als je weet dat je binnen een aantal maanden of jaren doodgaat, heb je – hoe vreemd het ook klinkt – iets om naar toe te leven, ook al is het de dood. Leven met 'weten' is makkelijker dan leven met 'niet weten'. Je bent je er continu van bewust dat je je leven niet meer zeker bent. Je voelt je stuurloos, want hoe pak je de draad weer op bij zoveel onzekerheid over je toekomstperspectief.
|
Het klinkt misschien raar, maar ongeneeslijk ziek zijn heeft ook heel mooie kanten. Het is een waardevolle zoektocht om stil te staan bij wie ik ben, wat ik belangrijk vind. Ik heb geleerd dat ik kwetsbaar ben, maar ook oersterk. Een combinatie die me nog veel moois kan brengen. Ik geniet elke dag, leef bewust, heb ik in mezelf een kracht ontdekt die me helpt dealen met tegenslagen. Ik leer me uit te spreken en grenzen te stellen.
|
|
De motivatie van de doorlevers om met liefde mee te werken aan dit boek is om steun te geven aan andere doorlevers, want je bent niet alleen. Maar ook om partners, kinderen, ouders, vrienden, werkgevers en medische professionals te laten zien – en beter te laten begrijpen hoe lastig het is om door te leven met kanker. Van harte aanbevolen.
|
Doorlevers. Ervaringsverhalen over doorleven met kanker.
Danielle Hermans en Barbara Slagman
Uitg. Ambo/Anthos, Amsterdam. 2020
195 pagina's
ISBN 978 90 263 5047 4
|
|
Dit boek ligt in het Toon Hermans Huis en mag uitgeleend worden. Vraag ernaar bij de gastvrouw.
|
|
|
|
|
De column van Piet
Orgelschoenen
Nee, lieve lezer, graai niet naar uw leesbril die wellicht al op uw hoofd lag, wrijf ook uw ogen niet uit of reanimeer het verstand dat tot nu toe uitstekend functioneerde… er staat wel degelijk wat er staat: o r g e l s c h o e n e n! De Engelsman heeft het over organmaster shoes. Het zou mij niet verwonderen dat de oorsprong van deze tak van schoenen in de UK ligt. De orgel- en zangcultuur is daar oud en nog steeds zeer levendig: vivace om in muziekland te blijven.
|
Orgelschoenen, ik verklap al meteen de clou, zijn (eigenlijk) verkapte dansschoenen, licht met veel grip, door de met suède stof beklede zool, die als een tweede huid rond de voet zitten, zodat contact met de pedalen optimaal is.
Organisten die het kerkorgel bespelen doen dat namelijk met (hun) handen en voeten. Zoals optimaal handwerk een juiste vingerzetting vereist, is goede ‘voetzetting’ voor pedaalspel eveneens noodzakelijk. Wat doe je met je linkervoet, wat met je rechter. Wat doe je met je hak, wat met je tenen (voorvoet ). De ideale orgelschoen heeft dus ook een behoorlijke hak, hetgeen voor legatospel een must is.
|
De edele kunst van het pedaalspel, voerde ik aanvankelijk uit op sokken, hoewel je dan een uitgesproken hak mist, maar het contact met de pedalen heel direct is. Mij werd in een latere fase voorgehouden dat een professionele organist schoenen draagt zoals een voetballer niet op klompen speelt. Als oprechte amateur met een zekere ambitie droeg ik voortaan schoenen die eveneens mijn onderdanen warm(er) hielden. Ook de tijdsbesparing bleek een aangename bijwerking, die ik niet nader hoef uit te leggen.
De toch wat denigrerende ‘held’ (lees: organist) op sokken was voor altijd verleden tijd.
|
Qua type schoenen keek ik niet zo nauw. Bij de aanschaf bleef de functionaliteit m.b.t. orgelspelen buiten beeld. De klassieke Italiaanse schoen bleek bijzonder bruikbaar mits niet te puntig aan de voorkant en geen al te brede buitenrand. Ook op de erg in trek zijnde sneakers bewoog ik me vrij goed (muzikaal) voort, hoewel de ontbrekende hak een stoorzendertje bleek. Bij de veterboots en/of de zgn. korte laars ontbrak sowieso al het fingerspitzengevoel.
|
Nee, dan de orgelschoenen… Na zoveel jaar van behelpen en een motoriek die ietwat minder verfijnd wordt, verheug ik me mateloos op mijn pedaaltoppertjes. Lichtvoetig hoor ik me een ingewikkelde pedaalsolo spelen en hoef ik niet steeds naar beneden te kijken. Ik vertrouw erop dat mijn voeten blindelings hun werk doen en mijn ogen zich gefocust op de noten richten. Helaas kan ik me er alleen (nog) visueel op verlekkeren, want de winkel waar ik me telefonisch al gemeld heb, is tijdelijk gesloten wegens virusdreigende maatregelen.
|
Orgelschoenen zijn verkapte dansschoenen schreef ik aan het begin. Dus verander orgeltonen in draaiorgelklanken, kerktoonladders in jazztunes en… lets dance! Werp voor één keer je besmette wandelschoenen aan de kant en trek het op maat gesneden schoeisel aan. Gooi de beentjes in de lucht, zweef, infecteer je met het dansvirus en lap de hele verdere mikmak aan je laars. Proost!
|
|
|
|
|
|
Doorgeeflichtje
|
Lichtje om door te geven aan diegenen welke je dierbaar zijn, lief zijn of wat je ook maar wilt.
|
|
Een bijdrage van onze gast Ali Zandbergen
|
|
|
|
|
|
|
Medisch artikel
|
|
|
Kunstenaar Ans Markus wordt deze maand 75 jaar. Ze is voorlopig genezen verklaard nadat ze een tumor bleek te hebben. ‘Maar iedere ochtend sta ik nog op met het gevoel: morgen kan het anders zijn. Misschien is dat ook wel een realistische manier om in het leven te staan.’
|
|
Het hele artikel lezen? Klik dan op onderstaande button.
|
|
Toon Hermans Huis Emmeloord
|
|
|
|
|
|
Actie viooltjes
|
Net als vorig jaar bieden we ook dit jaar de mogelijkheid om viooltjes te kopen. Ze zijn van topkwaliteit, direct van de kweker. De opbrengst is bestemd voor het Toon Hermans Huis Emmeloord.
|
|
Rond 1 februari informeren wij je in een extra nieuwsbrief over soorten, kleuren, kosten en de wijze van bestellen en betalen.
|
|
We willen de viooltjes in de laatste week van februari leveren.
|
|
Een unieke kans om op een makkelijke manier aan 1e klas kwaliteit viooltjes te komen!
|
|
|
|
|
|
|
Zo wil ik leven is geschreven door Matthijn Buwalda. Het is de tweede single van het album 'Bang voor niks' dat begin 2022 uitkomt.
|
|
|
|
|
|
|
|
U ontvangt dit bericht omdat u zich hebt aangemeld voor onze nieuwsbrief. Wilt u geen nieuwsbrieven meer ontvangen, dan kunt u zich afmelden door te klikken op 'Afmelden' hieronder
|
|
|
|
Nijenbeek 4-B
8303 ZA Emmeloord
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
