Na de diagnose kanker volgt vaak een uitgebreid behandeltraject van een operatie, bestraling, chemo- of hormoontherapie. ‘Patiënten komen tijdens en na de behandeling vaak met een scala aan klachten bij mij’, vertelt Gerben Schrale.
‘Bestraling leidt bijvoorbeeld tot verstrakking van bindweefsel, waardoor je schouderproblemen kunt krijgen of last van je nek. Ook komt lymfoedeem regelmatig voor.’
De oedeemfysiotherapeut kijkt hier specifiek naar. Maar ook naar pijn, conditieverlies, vermoeidheid, littekens en gevoelsstoornissen in handen en voeten, die thuishoren in het rijtje veelgehoorde klachten.
Schrale wijst zijn patiënten graag op het bestaan van het Toon Hermans Huis. ‘Het is precies datgene wat ontbreekt. Er is na het afsluiten van de medische behandeling niet altijd plaats om voldoende stil te staan bij de mentale processen zoals een veranderd zelfbeeld, onzekerheid of angst. Ook binnen het gezin, de relatie, werk of sport is iemand vaak op niet meer dezelfde. Aan die situatie moet je, net als je omgeving, wennen en je moet opnieuw je weg zoeken. Dat vergt tijd en begrip.’
Het inloophuis kent een heel vrijblijvende structuur, benadrukt Schrale. ‘Niets moet. Behalve dan dat het een feest moet zijn om hierheen te gaan, want het traject om kanker heen is al serieus genoeg. Daarom is de naam ook wel weer leuk. Toon Hermans staat voor een lach en een traan.’
Met vallen en opstaan het leven weer oppakken, Schrale ziet het dagelijks bij zijn patiënten gebeuren. ‘Kanker wordt steeds meer een chronische ziekte. Dat betekent dat je je leven moet voortzetten met een aantal beperkingen. Balans is daarbij het centrale woord, want je zult moeten balanceren tussen je tijd en energie. Dat is een leerproces.’
