Laura Maaskant 1994-2019
Laura werd geboren in Ens. Op haar 15e jaar werd er ribkanker vastgesteld. Ze werd behandeld en leek genezen. Ze ging kunstgeschiedenis studeren in Amsterdam. Fietste van de Mont Ventoux naar huis voor het inzamelen van geld voor de stichting Doe een Wens. In de lente van 2013 bleken er uitzaaiingen en besloot ze geen levensverlengende behandelingen meer te ondergaan. Ze wijdde zich aan het schrijven van haar boek Leef ! . Van het boek werd een theater productie gemaakt met Jamie Grant in de hoofdrol. Ze gaf lezingen, pakte een nieuwe studie rechten op. Ze was bezig met haar master toen de ziekte verergerde en longontstekingen haar leven moeilijker maakte. In juli kreeg zij een longbloeding. 15 augustus overleed zij op 25-jarige leeftijd.
In de korte tijd die Laura gegeven was, leefde zij haar leven duizendvoudig. Ze had een ziek lichaam, maar voelde zich niet ziek. Laura Maaskant leefde van het moment, in het hier-en-nu. “Ik heb een enorme drive om alles wat er komt meteen aan te grijpen . En alles te leven en te doorleven“. De levenslust straalde van haar af, net zoals de wijsheid, de weldenkendheid, het relativeringsvermogen en de compassie voor anderen. Ze was een spring-in-‘t-veld in de lente van het leven, waarvan het omhulsel door de uitgezaaide kanker al op haar 15e in de herfst raakte.
In 2012 gaf Laura een voordracht in het Toon Hermans Huis Emmeloord en een half jaar later (okt 2012) heeft zij, samen met Hendrikus Huisjes, de officiële openingshandeling verricht van het huis. Laura droeg toen een gedicht van Toon Hermans voor: Vandaag. Dit gedicht droeg haar broer voor bij haar laatste rustplaats op Zorgvliet. Laura Maaskant blijft verbonden met het Toon Hermans Huis. Haar boek Leef! staat in de bibliotheek .
Uit het overlijdensbericht het volgende:
I don’t feel alone without you
because I’m living in your light
Dieuwke Nauta, voorzitter THHEmmeloord
Activiteiten november en december
Toekenning workshops
Als je je hebt opgegeven voor een workshop krijg je 10 dagen voor de workshop een mail dat je aanvraag is goedgekeurd. Soms zijn er te veel aanmeldingen en kan het zijn dat je een mail krijgt waarin staat dat je niet deel kunt nemen aan de workshop. Het is NIET zo dat als je de eerste was die zich aangemeld heeft je verzekerd bent van een plaats. We willen de plaatsen zo eerlijk mogelijk toekennen. Nieuwe gasten gaan voor.
Elly Orsel, coördinator activiteiten.
Voor enkele activiteiten zijn nog plaatsen beschikbaar. Een aanrader is zeker Klaverjassen wat start op 12 november, vervolgdata worden in onderling overleg afgesproken. Ook voor schilderen op 3 en 10 december kunt u zich nog aanmelden. Door te klikken op het icoon van je keuze word je naar de activiteitenpagina geleid. Daar krijg je meer informatie en kun je je ook aanmelden.
Deelnemers Fish Potato Run doneren
Woensdagmorgen 16 oktober 2019 boden Connie Jongejan en Willy Pilon, van de organisatie van de Fish Potato Run, het Toon Hermans Huis Emmeloord een cheque aan ter waarde van € 500,00. Dit bedrag was gedoneerd door deelnemers aan de in september gehouden Fish Potato Run.
De uniek vormgegeven cheque, een creatie van ’Onze Creativitijd’ uit Bant, werd dankbaar in ontvangst genomen door leden van het bestuur van het Toon Hermans Huis.
Omgaan met ernstige gebeurtenissen
Op donderdag 28 november organiseert het Toon Hermans Huis Emmeloord, in samenwerking met de Flevomeer Bibliotheek Noordoostpolder, een lezing rond het thema ‘omgaan met ernstige gebeurtenissen’. Bijvoorbeeld als je geconfronteerd wordt met kanker.
De diagnose Kanker kan het leven behoorlijk op z’n kop zetten. En niet alleen dat van de patiënt, maar ook dat van de mensen in zijn omgeving, zoals gezin, familie, vrienden en kennissen. Gevoelens van angst en verdriet dienen zich aan en die kunnen behoorlijk ontwrichtend zijn. Dan is het goed om te weten hoe je gevoel werkt zodat je effectief kunt reageren en niet ook nog eens psychisch omvalt. Dit inzicht helpt en is misschien wel een basisvoorwaarde om goed te kunnen handelen.
Op deze avond wordt vanuit de Psychosynthese uitgelegd hoe je jezelf kunt oefenenen om de regie te houden op je gevoel. Wat kun je bijvoorbeeld zelf doen met angst, verdriet en boosheid als je geconfronteerd wordt met een ernstige gebeurtenis zoals de diagnose kanker. De informatieavond wordt verzorgd door psycholoog Janna Bakering en Henk Evers.
Psychosynthese
Psychosynthese is in de vorige eeuw ontwikkeld door de Italiaanse psychiater Assagioli. Toen, vele jaren later, de hoogleraren Tjerk Huppes en Rob Wesdorp een ernstige vorm van kanker kregen hadden zij behoefte om zo goed als mogelijk met deze ziekte om te gaan. Zij ervaarden daarbij veel steun uit de inzichten van de psychosynthese. Daarom hebben zij de stichting ‘Assagioli’ opgericht. Met deze stichting hebben zij in 2000 in Groningen ‘Het Behouden Huys’ in opgericht waar mensen met kanker psychosociale zorg ontvangen. Het behouden Huys is nu onderdeel van het Martini ziekenhuis.
Aanvang van de lezing: 19.30 uur. Locatie: Flevomeer Bibliotheek Emmeloord, Harmen Visserplein 5 te Emmeloord. Toegang gratis.
Aanmelding vooraf wordt op prijs gesteld i.v.m. een maximaal aantal deelnemers. Stuur een e-mail naar info@thhemmeloord.nl waarin u aangeeft met hoeveel personen u komt.
SamenLoop voor Hoop Noordoostpolder
Volgend jaar, op 16 en 17 mei, wordt er in Emmeloord een “samenloop voor hoop” georganiseerd. Het ligt in de bedoeling dat ook het Toon Hermans Huis hieraan meedoet. Hiervoor moet een team worden samengesteld dat dan gedurende 24 uur afwisselend gaat wandelen: in estafettevorm lopen de teamleden gedurende een of meerdere uren. De wandeling zal plaatsvinden op een uitgezet parcours bij het AVNOP-terrein.
Als teamcaptain heb ik op de site van Samenloop voor Hoop het “team Toon Herman Huis” aangemaakt. U kunt zich via deze site vanaf nu aanmelden door hier te klikken. De kosten zijn € 15,00 per persoon. Dit bedrag kunt u bij uw aanmelding direct betalen.
Naast opgave via de site zou ik het erg op prijs stellen als u een mailtje aan het Toon Hermans Huis (elly@thhemmeloord.nl) wil sturen. Graag onder vermelding van: naam, e-mailadres en/of 06nummer en op welk tijdstip en hoeveel uur u wilt wandelen. Eind april/begin mei zal ik dan de spreiding over die 24 uur bekend maken. Het e-mailadres en 06nummer zijn belangrijk: ik kan dan te zijner tijd contact met u opnemen.
Natuurlijk is de opbrengst voor het KWF, dat projecten ondersteunt die onderzoek doen naar behandeling van diverse soorten kanker. Uiteraard is het doel zoveel mogelijk geld binnen te halen. Vanuit het Toon Hermans Huis zullen aanvullende acties worden georganiseerd om een leuk bedrag te genereren voor het KWF.
De eerste actie van het Toon Hermans Huis is de verkoop van Kerststerren en mini Cyclamen. De opbrengst wordt later vermeld op de website van SamenLoop voor Hoop Noordoostpolder onder ons team. In het begin van 2020 zullen nog een paar andere acties volgen.
- Kerstster rood of crème/wit, 13 cm pot (4 tot 5 knoppen), € 3,- per stuk, 4 voor € 10,-
- mini cyclaam, diverse kleuren, 9 cm pot, € 2,- per stuk, 3 voor € 5,-
Intekenlijst ligt in het Toon Hermans Huis. Bestelling per email kan ook, mail dan het aantal en soort naar coördinator activiteiten Elly Orsel: elly@thhemmeloord.nl . Bestellen kan tot uiterlijk 28 november 16.00 uur.
Planten afhalen en contant afrekenen op vrijdag 29 november van 11 tot 12 uur of op woensdagochtend 4 december van 09.30 tot 12 uur.
Willem Bakker, teamcaptain. Telefoon 06-11717070
Even voorstellen
Mag ik me even voorstellen: Mijn naam is Carla Bouwman en ik woon in Nagelefoto Henk ter Beest
Drie jaar geleden, in februari, ontdekte ik plotseling een knobbeltje in mijn borst. Mijn huisarts vertrouwde het niet en stuurde me door naar het ziekenhuis. Diagnose: borstkanker. In maart ben ik geopereerd.
Na de operatie is je eerste gedacht: “Ik ben klaar”, maar dan pas begint het. In de eerste plaats volgde een bestralingstraject. Omdat ik jong was duurde dat vijf weken langer dan anders. Maar als dat eindelijk achter de rug is, denk je dat je kunt gaan beginnen met herstellen. Ook dat bleek een verkeerde inschatting. Doordat ik gevoelige hormonen heb, moest er nog een verwijdering van de eierstokken plaatsvinden. Deze operatie vond in september plaats.
Pas toen kwam ik aan in de periode van herstellen en het leven weer oppakken. Mijn vroegere werk in de schoonmaak kon ik niet hervatten. Ook het werk in huis kon ik niet meer zoals ik dat gewend was. Dat betekende doseren, je dag anders indelen en makkelijker worden (“Komt morgen wel!”), maar de energie is snel op.
Bij de bestraling was het een en ander beschadigd. Ik kreeg daarom het advies om een zuurstoftherapie van 40-wekelijkse sessies te ondergaan en naar een oedeemtherapeut te gaan. Dat werd Gerben Schrale. Van hem kreeg ik oefeningen, ook voor thuis. Deze oefeningen moet ik doen, anders kom ik de dag niet door. Ik houd mijn dagelijkse bezigheden bij om zo een goede verdeling van mijn energie te bewaken. Wel heb ik ervaren dat beweging veel energie geeft. Daarom sport ik geregeld en fiets ik veel.
De eerste stap naar het Toon Hermans Huis was best wel moeilijk: onbekendheid, te moe en de afstand speelde een rol. Ik heb echter veel baat bij het bezoek aan het Toon Hermans Huis. Gesprekken met lotgenoten zijn erg nuttig. Je vindt steun bij elkaar en kunt ideeën en ervaringen uitwisselen. Ik kom daarom nu regelmatig naar het Toon Hermans Huis, zowel tijdens de inloopochtend als bij activiteiten. Het bezoek voelt als een stroming door mijn lichaam (iets dat ik ook voel bij de fysiotherapeut). Het is niet te verklaren, maar het werkt!
Ook heb ik meegedaan aan de gespreksgroep voor lotgenoten. Dit heb ik als zeer positief ervaren. Je steekt er wat van op en er is een wisselwerking met de andere deelnemers. Het grote voordeel is dat één woord al voldoende is om begrepen te worden.
Kortom: het bezoek aan het Toon Hermans Huis betekent heel veel voor me. Even uit de gewone zaken.
Boekbespreking
‘Er zijn voor mij twee hoofdredenen om dit boek te schrijven. Aan de ene kant wil ik laten zien hoe het voor een zorgverlener is om met ongeneeslijk zieke patiënten te maken te krijgen. Aan de andere kant wil ik tonen wat er gebeurt als mensen ongeneeslijk ziek worden. Hoe belangrijk is het om tijdens hun woelige laatste levensfase de kwaliteit van leven voorop te stellen, waarin het vaststellen van behoeften en wensen een doorslaggevende rol heeft.’ aldus Sander De Hosson.
Hij is longarts in het Wilhelmina Ziekenhuis Assen, met als specialisaties longkanker en palliatieve zorg. De Hosson schreef columns over zijn werk in het Dagblad van het Noorden en de Leeuwarder Courant. 54 persoonlijke verhalen van deze columns zijn gebundeld in dit boek. Ze gaan over dilemma’s waarvoor behandelend artsen geregeld staan als zij met ongeneeslijke zieke patiënten te maken krijgen. De zorg voor zijn patiënten klinkt door in de gecompliceerdheid van de beste keuzes maken. Daarin gunt Sander De Hosson ons een kijkje in zijn hoofd en hart. Hij vertelt openhartig wat hij denkt en voelt. Zijn zorg voor de patiënt, de familie en het verzorgend personeel spat van de bladzijden af.
‘Zorg verlenen in de palliatieve fase is soms uitermate gecompliceerd. Soms is het aftasten wat je precies moet of mag zeggen. Het zijn keuzes die vaak op basis van je eigen referentiekader en intuïtie gemaakt worden. Vrijwel altijd helpt volstrekte helderheid.’ De Hosson
Van zorgverleners eisen we terecht de beste zorg, kennis van de laatste wetenschappelijke inzichten, de hoogste precisie als ze ons opereren of behandelen. Maar mensen verlangen wezenlijk naar nog een andere kwaliteit, en misschien is dat wel de allerbelangrijkste: menselijke maat. De Hosson laat zich van medische- en menselijke kant zien. Het kan niet anders dan dat hij je raakt met zijn zorgvuldig gekozen woorden.
Corrie Sleebos
Sander De Hosson, Slotcouplet. Ervaringen van een longarts.
Uitgeverij De Arbeidspers, Amsterdam-Antwerpen. 10e druk 2019
215 pagina’s
ISBN 978 90 295 3990 6 / NUR 320
De column van Piet
Boek…
‘Geluksmomenten ontlenen hun waarde aan intensiteit, tijd en timing van het ogenblik: meestal vluchtig als voorjaarsbloesem. Hoe vaak had ik niet de bal tegen het muurtje van ons washok gegooid en opgevangen met één hand? Eerst aarzelend met weinig vaart, maar allengs strakker in hoger tempo waarbij ik de terugspattende bal steeds vaardiger wist af te stoppen door met gespreide vingers in de beweging van de bal mee te gaan. Na talloze herhalingen kon ik de bal zelfs met een halve draai van arm en hand achter mijn rug om opnieuw in een vloeiende beweging naar de muur gooien.
Op het korfbalveld verraste ik met die laatste truc soms mijn tegenstanders en leidde daarmee een succesvolle aanval op de korf in.’
Zo begint hoofdstuk 1 van mijn manuscript, binnenkort tot boek gepromoveerd met de titel ‘Het portret’. Het gaat niet over mijn carriere als korfballer in ‘Wilskracht’, ‘Madjoe’ en ’Kv Emmeloord’ maar met name over de laatste oorlogsdagen vlak voor de bevrijding die voor mijn ouders allerminst bevrijdend waren. Onder andere vertel ik over Paul Brasgens die met zijn broer Joep als Limburgse evacuees onderdak en gastvrijheid genoten in het Noordoosten van Friesland op de boerderij van mijn ouders. Ik moest nog geconcipieerd en geboren worden.
Met grote vreugde, dit ouderwetse woord vertolkt precies mijn gevoel, en dankbaarheid heb ik na 10 jaar van schrijven, herschrijven, coachingsgesprekken en research een uitgeverij bereid gevonden die mijn schrijfwerk goed genoeg vond om er een boek van te maken. De uitgeefster had het, toen ze even een beginnetje wilde maken, niet meer weg kunnen leggen. Soms bloos ik nog wel eens: toen dus.
Wellicht zeg je: ’Waarom val je ons daarmee lastig?’ Daar heb ik een aan aantal redenen voor:
– Ik wil uiteraard graag gelezen worden en schakel graag mijn netwerk in.
– Het gaat gedeeltelijk over een episode in 1945 en herdenken wij niet dezer dagen 75 jaar bevrijding?
– Een ander thema is ziekte, zijdelings schrijf ik over mijn crisis na door mela-noomkanker getroffen te zijn. In deze nieuwsbrief een niet ongebruikelijk thema.
– Last but not least: het is gewoon een mooi verhaal waarin zelfs de Elfstedentocht als metafoor voor het leven beschreven wordt.
Daarom nog 2 fragmenten uit mijn debuutroman, vergeef me als ik toch wat opschepperig overkom:
‘De realiteit was Bolsward en Franeker bereiken, daarna Dokkum en tenslotte Leeuwarden:
zonder steun van ouders of rieten stoel waar ooit mijn gekrabbel mee begonnen was. Deze afstand zou gemakkelijker te overbruggen zijn dan die er tussen mij en mijn ouders was geweest. Als mist, een soort voorjaarsnevel, had zich de ruimte, niet eens zo groot, geleidelijk verdicht en afgesloten, als geheime laatjes, waarvan de sleutel voor het grijpen is, maar die ik niet durfde te openen omdat ze zo lang gesloten waren geweest.’(uit: hfdst. 8)
‘‘Onvoorstelbaar, onvoorspelbaar!’sprak professor Halfords-Knoops, met recht geneesheer te noemen vanwege zijn afstandelijke manier van communiceren en eerbiedwaardig voorkomen. De woorden resoneerden als dreigende muziek bij een filmfragment onder mijn schedeldak en versterkten de ernst van de situatie door zijn synchroon strakke gelaatsuitdrukking. Nooit zou ik ook maar het begin van een lach op dit gezicht hebben kunnen ontwaren.
In zijn lange doktersjas met dikke dossiermappen tussen arm en lichaam geklemd groeide bij mij het beeld van een man, die arts was, het druk had, iemand die je niet lastig moest vallen .
Zijn hand stak hij blind naar voren omdat zijn ogen zich nog richtten op het vel papier in zijn linkerhand.
De diagnose: uitgezaaide melanoomkanker klonk als een doodvonnis.’ (uit: hfdst. 2)
Geluksmomenten: zeldzaam en daardoor juist zo kostbaar: een ieder zijn ze gegund. Soms dienen ze zich zomaar aan, maar vaker nog zijn ze maakbaar. Na jaren wachten, horen dat je zwanger bent… Een schitterend uitgevoerde aria in een Bach-cantate… Een rustieke wandeling in het Geuldal… Een kleinkind dat zich in je armen stort na een snelle sprint…
Een boek dat verschijnt dat je al je hele leven hebt willen schrijven ter ere van je ouders die het zo voor de kiezen hebben gekregen.
piettalsma@kpnmail.nl