SamenLoop voor Hoop
Op 28 en 29 september wordt de eerste SamenLoop voor Hoop in Vollenhove georganiseerd. De loop is in Vollenhove, maar ook teams uit de wijde omgeving zijn welkom. SamenLoop voor Hoop is 24 uur wandelen in estafettevorm voor kankeronderzoek. Daarbij wisselen teamleden elkaar af op een parcours, als symbool voor de voortdurende strijd tegen kanker. Rondom de wandelestafette wordt een bijzonder programma samengesteld. Meer lezen over de SamenLoop voor Hoop Vollenhove? Klink dan hier.
Eregasten
Tijdens de SamenLoop voor Hoop Vollenhove op 28 en 29 september staan eregasten centraal. Een eregast is iemand die kanker heeft, of kanker heeft gehad. Samen met andere eregasten openen zij op vrijdag om 19.00 uur de SamenLoop met de eerste ronde, onder aanmoediging van familie en vrienden. Bovendien is er voor de eregasten een speciaal programma tijdens de Samenloop.
Femmie Pit uit Vollenhove heeft zichzelf ook aangemeld als eregast. ‘Dat is best spannend, want je bent heel zichtbaar. Maar dat vind ik juist belangrijk. Ik ben niet de enige die kanker heeft. En ik ben dankbaar voor alle mensen die om me heen staan. Dat gun ik anderen ook, ik wil graag laten zien hoe belangrijk het is om open te zijn over je ziekte. Klik hier voor de video waarin ze vertelt over zichzelf. Aanmelden als eregast? Klik hier. Kies voor de 4e optie ‘Survivor (ik ben (ex-)kankerpatiënt)’. De organisatie van de Samenloop hoopt veel eregasten als Femmie te mogen verwelkomen. Doe je ook mee?
Team Toon Hermans Huis Emmeloord (team 15)
Het team ‘Toon Hermans Huis Emmeloord’ kan nog veel meer deelnemers gebruiken. Je loopt (wandelt, het is geen hardloopwedstrijd!) dan mee voor 1 of meer uren tijdens de 24-uurs estafette. Om mee te lopen voor dit goede doel hoef je beslist geen vrijwilliger te zijn van het Toon Hermans Huis Emmeloord, iedereen is welkom! Meld je ook aan als teamlid, klik hier en kies voor team 15, Toon Hermans Huis Emmeloord. We hebben je nodig en heten je graag welkom!
We zoeken een coördinator
Bent u de juiste persoon om als coördinator ons team te versterken? Of kent u iemand die hier geknipt voor is? Kijk dan eens op onze website (klik hier) en neem contact met ons op. Wij vertellen u graag meer over dit prachtige werk binnen een hecht team.
Burn-out of overgang?
Door Wanda Verhoeff, borstkankercoach
Ik hoor regelmatig van vrouwen dat ze erg moe zijn. De balans van zorgen, werken, sporten en ontspannen is dan weg. Bij 80% van de vrouwen en mannen met borstkanker komt (ernstige) vermoeidheid voor in de eerste jaren. Na drie jaar heeft nog steeds 30% van de mensen met kanker last van (extreme) vermoeidheid. Chemotherapie, bestraling en geestelijke verwerking kunnen dit veroorzaken. Het -vaak jarenlang- slikken van anti-hormonale medicatie heeft als bijwerking overgangsklachten, waarvan vermoeidheid er één is. En als je eierstokken worden verwijderd, raak je direct in de overgang. Het is dus vaak niet goed te herleiden of vermoeidheid komt door te veel inspanning, te weinig ontspanning, leefstijl, medicatie, gewoon ouder worden of de overgang.
Als je chronisch vermoeid en overprikkeld bent en je stressniveau is constant hoog, dan is de kans groot dat je op een burn-out afstevent. Op internet staan testen om na te gaan of, en in welke mate je een burn-out hebt. Ook staan er goede tips om uit je burn-out te komen. De beste, en daarbij de moeilijkste, lijkt te zijn: accepteren. Aanvaarden dat je tijd en rust nodig hebt om weer op adem te komen. En bewegen: lekker wandelen of fietsen zodra je energieniveau het toelaat.
Ik tel weer mee
Ik heb een paar jaar, na mijn herstel van borstkanker, hard gewerkt. Dat vond ik fijn, want werken leek een hobby. Maar ik werkte té hard en ik weet inmiddels ook waarom: het gaf mij het gevoel dat als ik weer volledig aan het werk was, mijn leven weer zoals vroeger was. Niet helemaal, maar toch een beetje. Ik dacht: Als ik weer werk dan tel ik weer mee, heb ik weer energie, ben ik niet meer ziek, heb ik de nare borstkankerperiode achter me gelaten. Een mooi verdringingsmechanisme. Maar helaas werkt het niet zo.
Nu hoef je bij overwerkt en overprikkeld zijn niet direct in een burn-out te zitten. Ik las het boek Te Lijf, de kunst van het mooie ouder worden van Isa Hoes en Medina Schuurman over de overgang. En tot mijn verbazing lijken de symptomen van burn-out en overgang ontzettend veel op elkaar. Het is een compleet boek met diverse onderwerpen rondom de overgang, zoals lichamelijke klachten, verzorging van je lijf, moederschap, relaties en werk. Voor dit boek hebben Isa en Medina vele deskundigen en bekenden collega’s geraadpleegd en geïnterviewd. Het is een heel persoonlijk boek, het leest makkelijk en er staan eyeopeners in; over hoe om te gaan met heftige gevoelens en emoties zoals angst, stemmingswisselingen, depressies. Het inzicht hierin en de tips die zij geven, brengen al direct enige verlichting.
Slechter slapen door minder oestrogeen
Een stukje uit het boek: je bent niet te genieten, depressief, onzeker, angstig, snel geïrriteerd, boos, heb je meer last van prikkels, bent gevoelig voor geluid. Zo krijgen sommige vrouwen last van paniekaanvallen, woede uitbarstingen, oncontroleerbaar de huilbuien en zelfs hallucinaties. Daarnaast kun je slechter gaan slapen omdat er minder serotonine beschikbaar is. Dit alles komt door de afname van oestrogeen. Als dit hormoon minder wordt geproduceerd kun je veranderingen gaan ervaren in gedrag, emoties en cognitie. Wat ook afneemt, is het hormoon oxytocine. Dit is het zorghormoon, het knuffel hormonen. Dit maakt weer dat je introvert en minder zorgzaam wordt, naar bijvoorbeeld je kinderen. Daar kun je echt van schrikken: wat is er met me aan de hand? Nou, je zit in de overgang! Zie je hoe dit in elkaar valt? En dit gebeurt allemaal in je brein.
Rust en acceptatie
Burn-out of overgang, wellicht beiden. De remedie is rust, acceptatie, luisteren naar je lijf, grenzen stellen (en eraan houden!) en genieten. De vrouwen in dit boek, die door de overgang heen zijn, geven allemaal aan dat de tijd erna de mooiste in hun leven is. We zetten nog even door…
Klik hier om meer te lezen
De column van Piet
Vakantie …
Nooit was het vakantiegevoel sterker dan dat van schooljongen op de laatste schooldag terwijl meester voorlas uit ‘Snuf de hond’, een boek waarin het begrip vrijheid al doorzinderde.
Toen je even later naar huis fietste, natuurlijk in een zonovergoten landschap met de intense kleuren van de zomer weerspiegeld in je ogen, kwam een gevoel van oneindigheid je borst binnenstromen vermengd met de zuiverste zuurstof.
Onbestemde klanken van vreugde ontsnapten uit je mond en je vergat te kijken of iemand dat misschien kon horen.
Vakantie was onbeperkt vieren dat je de dagen naar je hand kon zetten. Ravotten, voetballen, zwemmen, je vishengeltje optuigen en helaas, soms, een handje helpen op de boerderij. Vogels zongen nog hun hoogste lied, weilanden waren nog veelkleurig en het woord biodiversiteit moest nog uitgevonden worden.
Hoewel het thuis heerlijk was, ging je ook op vakantie: een week naar je neefje, 13 kilometer met de fiets vanaf je thuisbasis.
Dat was een wereldreis, die je, spannend, alleen moest ondernemen. Met hardopgepompte banden en een dikke kus van je moeder zette je de sokken erin. Bij oom en tante maakte je kennis met een stiekeme gast: heimwee. Toen tante je ‘s avonds extra hartelijk welterusten kuste en het donderjagen met je neef erg afleidde vloog de week vervolgens voorbij en hadden we het spel Monopoly bijna versleten.
Ik heb nu het hele jaar door vakantie. Als pensionado ben je vrij van de verplichtingen die werken (voor je brood) nu eenmaal inhoudt en dat is letterlijk de betekenis van vacatio, het Latijnse woord waarvan ons woord vakantie is afgeleid. Het echte vakantiegevoel, zie begin van dit stukje, is daarmee wat verdwenen. Jammer, maar als je de vrijgekomen tijd (vacante tijd) zinvol en met plezier weer kunt invullen weegt dat ruimschoots op tegen dat nadeeltje.
Het is zelfs mogelijk dat de grootste behoefte om weg te gaan van huis en haard is verdwenen.
Komende zaterdag gaan we een weekje weg, de grens voorbij. Uit de comfortzone met een lichte heimwee naar alles wat je tijdelijk achterlaat. Kaartjes ga ik niet versturen, jammer genoeg is dat onderdeel van vakantievieren helemaal uit de mode. Bellen bij een telefooncel uit Frankrijk dat we behouden zijn aangekomen, hoeft ook niet meer. Toch, als we na een vermoeiende rit op ons vakantieadres zijn aangekomen zal dat gevoel ‘Eerst moeder bellen’ weer opvlammen en daarmee de heimwee naar vervlogen dagen.
Ik wens jullie een fijne vakantieperiode, maar vooral een mooi leven gedurende de rest van de tijd.
Reageren:piettalsma@kpnmail
Ook in onze regio zijn de vakanties begonnen. In de maanden juli en augustus vallen de activiteiten dan stil maar op de woensdagochtenden bent u van harte welkom tijdens de inloop. Het zijn de maanden waarin we, als het weer dat toelaat, gezellig met elkaar buiten kunnen zitten.
Karin is al weken druk met de voorbereiding van de activiteiten voor het 2e halfjaar 2018. Dat belooft een mooi gevarieerd aanbod te worden. Meer daarover in de volgende nieuwsbrief die rond 1 september verschijnt.
Voor wie met vakantie gaat: een fijne tijd gewenst.